We hopen op een prachtig seizoen. Ik wens al onze spelers, ouders en familie, trainers, scheidsrechters, vrijwilligers en andere vrienden van de club een heel mooi voetbaljaar. Onze nieuwe leden heet ik van harte welkom bij de vereniging. We mogen dit jaar onder meer een nieuw 35+ team, een 45+ team en een Onder 23-team verwelkomen. En ook bij onze jongste spelertjes is er een mooie aanwas. Dat zijn allemaal ontwikkelingen waar we als vereniging erg blij mee zijn.
Het eerste echte voetbalevenement was overigens ons traditionele Harrie Verstegen-toernooi op 28 augustus, het toernooi voor G-teams, met deelname van verenigingen uit heel Nederland. Zo’n toernooi komt nooit uit de lucht vallen. Het is het resultaat van het enthousiasme en de betrokkenheid van organisatoren Paul en Remco, en de steun van een goede groep vrijwilligers, waaronder onze trouwe scheids Jeffrey die weer kwam fluiten, maar ook selectiespelers Neander, Atze, Pim, Robin en Bas die als scheids en ‘penalty-keeper’ een rol speelden, onze rots in de branding Wim in de kantine, en nog een hele serie andere vrijwilligers die samen hun schouders onder het evenement zetten. Dankzij deze groep was het toernooi mogelijk. En dat geldt voor alle activiteiten binnen de club: We bepalen met z’n allen hoe het loopt op de vereniging en we maken met z’n allen de wedstrijdweekenden, maar ook alle omringende activiteiten, mogelijk.
En dat ‘met z’n allen’ is een mooi bruggetje naar een reeds vaak besproken issue: het vrijwilligersbestand. Op meerdere momenten hebben we de afgelopen weken – en zeker het eerste competitieweekend – gemerkt dat het af en toe piept en kraakt op de club. En dat is eigenlijk een understatement, want we zitten in een fase – laat ik het nog maar één keer heel duidelijk zeggen – dat er echt dingen vast kunnen lopen. Stel, bijvoorbeeld, dat je volgende week in de kantine komt, na de wedstrijd een broodje of een biertje wilt bestellen, en je merkt dat de kantine dicht is, omdat er niemand beschikbaar is om kantinedienst te doen? Dat risico is momenteel reëel. En zover moeten we ’t toch niet laten komen?
De oorzaak is overbekend: op diverse gebieden hebben we te weinig mensen. In de kantine bijvoorbeeld, en in de jeugdcommissie. Het gevolg: dingen lopen minder goed dan we willen, overbelasting leidt tot communicatiestoornissen en enkele mensen nemen zoveel werk op hun schouders dat ze er bijna onder bezwijken. We hebben een groep absolute toppers bij de club die zich iedere week enorm inzetten om de boel draaiende te houden. Maar die groep is op dit moment veel te klein. Het probleem is dat – juist omdat een klein groepje mensen zo hard werkt – anderen niet merken hoe lastig het is om de boel draaiende te houden.
De problemen doen zich bij vrijwel alle clubs voor en zijn ook te verklaren: Veel activiteiten hebben meer dan een jaar stilgelegen; belangrijke vrijwilligers vertrekken en hun rol wordt – mede omdat alles stilligt - niet vervangen. En: de manier waarop mensen een bijdrage willen leveren aan een club is anders dan pak ‘m beet 25 jaar geleden. We zijn mede daarom actief bezig om de organisatie te vernieuwen en ook een aantal functies ‘op te knippen’, zodat er ook veel taken zijn die niet direct heel veel uren per week kosten.
Hoewel ik weet dat een stukje op de site er niet toe leidt dat mensen zich massaal aanmelden noem ik het nog een keer: Denk na wat je voor de club kunt doen. Je komst als vrijwilliger is waardevoller dan ooit. Ook als je - bijvoorbeeld - maar eens in de zes weken iets kunt doen of als je incidenteel wilt bijdragen: bel of mail ons of spreek een van de bestuurders aan op de club, en we gaan samen kijken welke rol bij je past. We hebben zoals gezegd onder meer mensen nodig in de kantine en in de jeugdcommissie. En vergeet niet: het meedraaien in de organisatie van een vitale, mooie en ‘warme’ club als CTO’70 is ook gewoon erg leuk om te doen en kan zelfs een mooie aanvulling zijn op je cv.
Tot slot: Er gebeuren ook altijd mooie dingen. Afgelopen zondag lukte het een van onze seniorenteams niet om een scheidsrechter te vinden, eerste wedstrijd in hele lange tijd, aantal spelers en begeleiders nog op vakantie ... Last minute moesten we op zoek naar een oplossing. Een jongedame die als supporter meekwam met de tegenstander werd gevraagd. Ze had ervaring als scheidsrechter bij de jeugd, maar gaf aan dat ze het nogal eng vond om voor een groep volwassen mannen te gaan fluiten. Een keeperstrainer van de voetbalschool op zondagochtend hoorde het gesprek en bood zich spontaan aan als scheidsrechter. Hij bleek ook nog een prima scheids te zijn. Het seniorenteam superblij en de redder in nood gaf na de wedstrijd aan dat hij het leuk vindt om vaker na de keeperstrainingen een seniorenpotje te fluiten. Kortom: in moeilijke tijden dienen zich altijd weer mensen aan. Daarom bestaan we inmiddels ruim 100 jaar. En – positivo als ik ben – ik vertrouw erop dat ’t ook nu weer goed gaat komen. Maar: we moeten echt aan de bak!
Laten we er met z’n allen een geweldig seizoen van maken. Wil je als vrijwilliger gaan meedraaien, heb je een vraag, een idee of een opmerking? De lijntjes met het bestuur zijn kort. Stuur een mailtje naar [email protected] en we gaan in gesprek!
Sportieve groet,
Peter Runhaar
foto: Naomi Heidinga
