Lieve mensen,
Van harte welkom op deze bijzondere middag. We vieren een mijlpaal waarmee wij als club ontzettend blij zijn: het 100 jarig bestaan van voetbalvereniging CTO70.
Geweldig dat jullie er allemaal zijn. Ik heet in het bijzonder onze burgemeester Joyce Langenacker en onze wethouder Barbara de Reijke van harte welkom. Ook de vertegenwoordigers van de KNVB, ambassadeur de heer Floris Thoolen: heel fijn dat u er vandaag bij bent.
Eveneens hartelijk welkom aan onze ereleden, aan de voormalige voorzitters van onze vereniging, aan de bestuurders van onze buurverenigingen en aan onze zeer gewaardeerde sponsoren, aan vertegenwoordigers van de scheidsrechtersvereniging en de gemeentelijke politiek, aan diverse partners uit onderwijs en maatschappelijk leven. En, last but not least, heet ik onze eigen CTO-mensen heel hartelijk welkom, trainers, aanvoerders van de selecties, collega-bestuurders en andere CTO’ers: Jullie staan samen symbool voor alle mensen die door de decennia heen hebben gezorgd dat we deze geweldige mijlpaal hebben bereikt.
Een honderdjarige heeft veel te vertellen. Ik heb in de loop der jaren talloze geweldige anekdotes gehoord (die opvallend vaak eindigen in mensen die in een sloot vallen, maar dat terzijde) en veel aanwezigen hier kennen nog veel en veel meer anekdotes dan ikzelf.
Hoe doe je in een toespraak recht aan een honderdjarige club die zoveel te vertellen heeft? Ik heb ervoor gekozen om te proberen het karakter van CTO’70 te vangen in de vorm van een CTO-elftal. Ofwel: Elf korte karakterschetsen van onze mooie vereniging
- Het begin
Op 1 maart 1920 werd de vereniging TAVENU - Tot Aangename Verpozing En Nuttige Uitspanning - opgericht. TAVENU en ODA - Op Doel Af - gingen in 1970 samen verder als Combinatie TAVENU ODA, ofwel CTO’70.
Ik ben eens wat gaan zoeken op internet om te kijken wat ik kon vinden over het oudste verleden van onze club en vond het allereerste verslag van een voetbalwedstrijd van onze moedervereniging. Het is een verslag in de Sportkroniek van 1 december 1924 en het betreft een wedstrijd uit de Eerste Klasse B van de Amsterdamsche Voetbalbond, tussen RAP en Tavenu. Het verslag is kort genoeg om even integraal aan jullie voor te lezen:
Het RAP-elftal, dat een vijftal invallers telde, hield tot een kwartier voor het einde tegen Tavenu den stand 0-0. Toen kwam een voorzet van den rechtsbuiten van Tavenu, waarbij de linksbinnen even zijn hand gebruikte. Dit ontging den scheidsrechter en het werd 1-0 voor Tavenu! De Tavenu-speler erkende den bal met de hand te hebben bewerkt, doch scheidsrechter Popot hield zich aan de spelregels en besliste: niets gezien, dus goal!
Ik kreeg overigens van Kirsten Houweling een hele voorraad oude krantenberichten en daar kun je op zich al een speech mee vullen, over een Tavenu-speler die de deklat van de tegenstander door midden schiet, over het feit dat Bob Spaak, destijds de beroemdste sportjournalist van Nederland, in seizoen 1933/34 een balletje trapte in de jeugd van Tavenu en een ODA-elftalfoto uit 1960 met daarop voetbal-icoon Bobby Haarms als trainer … Prachtig allemaal. Maar we zijn pas bij punt 1, dus ik ga tempo maken. Door naar punt 2
2. Diversiteit
Op en rond onze velden vind je een dwarsdoorsnede van de samenleving. Waar de maatschappij soms te veel neigt een verzameling van groepen te worden die vooral allemaal in hun eigen bubbel verkeren, is de voetbalclub nog de plek waar we elkaar allemaal tegenkomen.
Een van de mooiste voorbeelden van die diversiteit binnen CTO’70 is ons G-team, ons elftal voor spelers met een verstandelijke beperking. Onze G-ers staan wat mij betreft symbool voor het vermogen van een sportvereniging om mensen van alle achtergronden een fijne plek te geven. We organiseren al jarenlang het Harry Verstegen toernooi, genoemd naar onze oud-voorzitter, waar G-teams uit heel Nederland op afkomen. Een aantal G-spelers behoren tot de trouwste fans van onze selecties en onze G-spelers Ben en Jordy behoren als materiaalverzorgers tot de staf van onze zondag- en zaterdagselectie. Voor de jongens is dat een prachtige rol en ze verrijken onze selecties en de vereniging.
3. De accommodatie
Dat is ook een mooi verhaal. Het gebouw waarin we vandaag feest vieren is er gekomen dankzij een geweldig staaltje van vereende krachten en handen uit de mouwen. Geen dure uitbestedingen, daarvoor was geen geld, maar een en al zelfwerkzaamheid. Wij staan vandaag in een gebouw dat CTO-ers met vereende krachten en vele handen zelf hebben opgebouwd. Bij de bouw waren leden, oud-leden, gepensioneerde bestuurders en vrienden en kennissen van buiten de club betrokken. En onze vrienden van de handbal, volleybal en badminton, want we waren toen nog een omni-verenigingen.
Cees en Ivan legden alle vloertegels in de gangen en de kleedkamers. Op initiatief van toenmalig trainer Theo Harmsen werden de douches en toiletten voor het overgrote deel betegeld door de spelers van de selectie. Een vader van een van de jeugdleden nam de hele keuken voor zijn rekening. Het schilder- en aftimmerwerk werd gedaan door gepensioneerde leden van de club en het schildersshirt van Ab hing nog jaren als aandenken aan die prestatie in het tappenhuis. De verhuizing van sportpark De Toekomst naar sportpark De Hoop werd gedaan met vrachtauto’s die bevriende relaties ter beschikking stelden en ook de inrichting was een collectieve prestatie van onze eigen mensen. Waar een kleine club groot in kan zijn!
4. De Cees Houweling Zaalspeldag
Een geweldige traditie voor onze pupillen, met kleine smurfen in veel te grote shirts van Real Madrid, Juventus of FC Groningen, met volle tribunes en met spreekstalmeester Paul die de wedstrijden live van commentaar voorziet en als onze eigen Theo Koomen een mislukt dwarrelballetje verandert in een vlammend schot in de kruising.
Onze jeugd is uiteindelijk ons mooiste bezit, want wie de jeugd heeft heeft de Toekomst en De Hoop (in ons geval). Daarom zijn we ontzettend blij met onze bloeiende jeugd, de aanwas bij de allerjongsten en daarom koesteren we de bijzondere tradities die in de loop der decennia zijn ontstaan, zoals naast de genoemde Cees Houweling Zaalspeldag ook het Kauwgomballentoernooi en het Texel-kamp voor de oudere jeugdteams.
5. Onze selecties
Als kleine club hebben we twee selecties die het allebei geweldig doen. De zondag doet het geweldig onder leiding van Rogillio, met veel jongens die bij de club zijn opgegroeid, hoe mooi is dat, en de zaterdag onder leiding van Latif, een talentvolle ploeg met ambitieuze spelers. Beide selecties zijn heel jong en – ik heb ze vaak gezien dit seizoen – spelen mooi voetbal en draaien bovenin hun competities mee, vol in de strijd voor promotie. Stiekem hopen we natuurlijk in het jubileumjaar ook één of zelfs twee promoties te kunnen vieren.
6. Oranje
Onze niet te missen clubkleur. En wat mij betreft ook een kleur die staat voor het karakter van CTO. Oranje staat voor warmte, en dat past bij de club. En oranje staat voor verbinding. Denk aan Koningsdag en wedstrijden van het grote oranje. We trekken allemaal een oranje shirtje aan en onze onderlinge verschillen verdwijnen en we worden allemaal één.
7. Ons logo
Ook een clublogo is onderdeel van het karakter van de vereniging. Ter gelegenheid van ons jubileum heeft Nik Cramer een prachtig nieuw logo ontworpen. Wil je even naar voren komen, Nik? Nik, ik wil je namens de vereniging enorm bedanken voor dit mooie ontwerp, waarmee dat alle CTO’ers weer jaren met trots op de borst kunnen dragen. Hierbij een kleine attentie om je te bedanken. Ik wil jou vragen om nu onze nieuwe clubvlag mét nieuw logo te onthullen.
8. Duivendrecht
We zijn de club van Duivendrecht. Een club met een dorps- én een grootstedelijk karakter. Een club die tradities koestert en tegelijkertijd durft te vernieuwen. Een club met een sterke verankering in het dorp én een uitnodigende blik naar de omliggende woongebieden, zoals Amsterdam Zuidoost en Diemen. Samen met SV Ouderkerk de enige twee voetbalclubs van de gemeente Ouder-Amstel en deel uitmaken van zo’n kleine gemeente heeft grote voordelen, zoals korte lijnen met onze wethouder en sportambtenaar waar we erg blij mee zijn. Want dankzij korte lijnen kunnen we ook snel schakelen en dat werpt zijn vruchten af, zoals recent nog – kijk achter ons – met dank aan de steun van de gemeente, het omzetten van een onderbenut bijveld in twee mooie speelklare wedstrijdvelden voor de jeugd.
9. De kantine
We hebben een echte voetbalkantine. Niet super-fancy, geen loungebar, maar een fijne plek waar het ruikt naar voetbal. Zoals de sportjournalist van het Parool Menno Pot die met het pupillenteam van zijn zoon CTO bezocht voor de wedstrijd CTO70 JO8-2 tegen TABA JO8-5 twitterde: Liefde voor voetbalkantines in de vroege ochtend. Beetje vroeg aanwezig, tijd voor koffie, binnendruppelende teams in een nog rustige sfeer. Heerlijk! Dat gevoel zullen veel voetballiefhebbers herkennen.
En: De kantine is helemaal opgeknapt met enorme dank aan een team vrijwilligers onder leiding van Cees en vooral ook onze inmiddels wereldberoemde Duivendrechtse klusvrouw Nicole. Nicole, bedankt en applaus!
10. De Cruijffiaanse uitspraken
Ter inspiratie voor onze teams en bezoekende elftallen zijn de muren van onze kleedkamers versierd met Cruijffiaanse uitspraken.
Wat heb je nou liever, één goed elftal of elf goede ééntallen?
Dat is een mooie, nietwaar?
11. Onze vrijwilligers
Last but not least! Uiteindelijk wordt een club gemaakt door mensen. Door de jaren heen tot op de dag van vandaag zijn het al die mensen die op allerlei manieren hun bijdrage leveren, die onze club draaiende houden. Als je namen noemt doe je eigenlijk mensen tekort die niet genoemd worden, maar een jubileumtoespraak zonder namen doet geen recht aan het feit dat het de mensen zijn die de club maken, allemaal op hun eigen manier. In de kantine, met Rick, Brenda, Wim en vele anderen, als scheids met mannen als John en Jeffrey, webmaster Michael, onze ouders/elftalleiders als Stefan, Krijn en Rodger, de schoonmaakploeg op maandagochtend met Hans en zijn krasse collega’s, mijn onvermoeibare collega-bestuurders, Jur en alle anderen, en zo kunnen we nog een tijd doorgaan.
We hebben allemaal onze eigen rol, net als vele generaties voor ons, in het draaiende houden van de club. En samen zijn we uiteindelijk één. Want wat heb je nou liever, één goed elftal of elf goede ééntallen?
Tot slot, lieve mensen: het hierboven genoemde is het allermooiste element van het vieren van zo’n honderdjarig jubileum. Het is best een ontroerende gedachte dat in al die honderd jaar er altijd mensen zijn geweest die hun schouders onder de club hebben gezet. Het is op de schouders van al die vrijwilligers, die zich door de jaren heen voor de vereniging hebben ingezet, dat wij vandaag dit jubileum mogen vieren. Veel van jullie zullen nog persoonlijke herinneringen hebben aan die vrijwilligers uit het verleden. Ik wil jullie vragen om alle mensen die een bijdrage hebben geleverd aan onze mooie vereniging in de periode tussen 1 maart 1920 en 1 maart 2020 te belonen met een luid applaus. Leve Tavenu, ODA en CTO’70!
